02. Kobieta

- Melinda, musisz wiedzieć coś, co zmieni całe twoje dotychczasowe życie. Ty .. ty widzisz duchy. Musisz im pomóc przejść na drugą stronę. W stronę światła. Ale nie bój się. Nie jesteś w tym sama. Ja też mam dar. Nie widzę co prawda duchów, ale je słyszę. Mel, Mel powiedz coś.

- Co? Peeta co ty wygadujesz ? Przecież, przecież to nie możliwe – wzięłam głęboki oddech. Zaczęło robić mi się słabo. Oparłam się o samochód, ale nadal było mi duszno. Podszedł do mnie Peeta. Chciał pomóc.

- Mel wiem, ze to dla Ciebie trudne, ale posłuchaj ...

- To ty posłuchaj – przerwałam mu – wygadujesz jakieś kłamstwa. To, to wszystko nie może być prawdą.

- Mel, daj sobie pomóc – powiedział łagodny tonem.

- Muszę się przewietrzyć – odeszłam od niego. Nie daleko nas stała duża grupka osób. Zaciekawiło mnie to. Chciałam podejść i sprawdzić o co chodzi, ale trudno tam było się przedostać. Słyszałam jak jakiś mężczyzna mówi:

- Niech się państwo odsuną. Tu nie ma nic do oglądania.

Nie którzy ludzie odchodzili, aby nie robić jeszcze większego zamieszania. Mogłam teraz podejść bliżej. Dwóch mężczyzn kucało przed lezącą kobietą, nagle jeden z nich o blondyn kręconych loczkach, powiedział:

- Tracimy ją

Tłum ludzi, którzy pozostali przyglądali dali się tej całej sytuacji. Niespodziewanie usłyszałam za mną głos.

- Oni mnie już nie uratują

Odwróciłam się, ale za mną nikogo nie było. Widać było tylko las. Ale mogłabym przysiąść że ten głos słyszałam za sobą,.
To wszystko przez to przemęczanie – pomyślałam

Nagle usłyszałam jak jakiś samochód jedzie wprost na tłum ludzi z zawrotną prędkością. Nie wiem jak to się stało, ale zdążył wyhamować w ostatniej chwili. Było słychać tylko pisk opon. Z auta wyskoczył mężczyzna. Gdy zorientował się kto leży na ziemi, szybko podbiegł, krzycząc:

- Luna !

Chciał podbiec do ciała, ale policja zatrzymała go.

Niespodziewanie za lasu wyłoniła się młoda dziewczyna. Poczułam się dość dziwnie. Moje ciał przeszedł dreszcz. Było mi zimno. Oprócz tego zakręciło mi się w głowie. Dziewczyna spojrzała na otaczające tłumy, które przyglądały się jak ratownicy reanimują człowieka. Kobieta podeszła do młodego mężczyzny i powiedziała:

- Uspokój się, wszystko będzie dobrze.

Ale on jakby nie reagował na jej słowa, jakby jej nie widział ani słyszał. Postanowiłam porozmawiać z nim, wesprzeć. Podeszłam do nich i powiedziałam:

- Ta kobieta ma rację.

Mężczyzna spojrzał na mnie pytająco. A dziewczyna odpowiedziała:

- Ty mnie widzisz ? – w tym momencie znów poczułam zimno i zemdlałam.

***

- Halo, słyszy mnie pani ? – usłyszałam to i otworzyłam oczy. Zobaczyłam znów ratownika o blond lokach. Teraz do mnie się uśmiechał. Miał śliczne dołeczki.

- Tak, słyszę – odpowiedziałam. Chciałam wstać, ale głowa mnie bolała.

- Niech pani nie wstaje – zaproponował

Obróciłam głowę w bok. Tłum znikł. Już nie było tego całego zamieszania. Spytałam z niepokojem:

- A gdzie ta dziewczyna ? – Chłopak gdy usłyszał to pytanie spuścił głowę.

- Nie żyje – odpowiedział

_____________________________

Kula13: Wiem, przepraszam, przepraszam. Totalnie nawaliłam i to przy pierwszym rozdziale. I na dodatek dosyć że późno się pojawił to i taki krótki. To wszystko dlatego, ze jest majówka i jestem strasznym leniem i zostawiam wszystko na ostatnią chwile i tak wyszło, ze mój wewnętrzny głosik nie chciał mi pomóc i za bardzo nie mógł niczego ciekawego wymyślić. Mam nadzieję ze mi wybaczycie. Obiecuje, że kolejny będzie punktualny i dłuższy. 

To do następnej notki :*